Nandito ako sa balcony ng aming bahay at nakatulala ako sa ate ko na mahal na mahal ko talaga "huy nakikinig ka ba?" sabi ni ate "ha? ahhhh oo ate nakikinig ako" sabi ko sabay ngiti sakanya naglalaro kasi kami ngayonn
ng barbie doll, "ay ate kelan mo ako tuturuan magbike?" tanong ko "hmmm... siguro pagseven ka na" sabi nya "ahhh... o sige ate""belle magbihis ka na gaganapin na niyan ung birthday mo!!" sigaw ni mama "opo ma!!" pasigaw na sagot ni ate kay mama "happy birthday ate!!!" sigaw ko kalabas niya ng kwarto nya " salamat bunso" sabi nya sakin.----------- Lumipas ang limang buwan at seven years old na ako at eight na si ate kayari ng birthday ko tinupad niya ako pangako nya saakin april 8, 2010 tinuruan niya ako magbike
bago kami umalis papuntang hongkong para sa bakasyon
sya lagi ang tumutulong sa pagtayo pagnatutumba ako "ate angkas mo nga ako pls..."sabi ko sakanya nung sya ung nagbike, inangkas nya ako pero sa di inaasahan nawalan kami ng brake at dirediretso at na bangga kami sa isang truck dahilan para tumalsik kami ni ate bumagsak ako sa tabi ni ate unti unti kong inabot ung kamay niya pero di sya lumingon hanggang sa nagdilim ung paningin ko at bumuhos ang masasayang alaala namin ni ate sa tuwing kailan ko siya ay lagi syang nandyan para sakin satuwing may nangbubully sakin ay lagi niya akong pinagtatanggol kahit madalas napapaoffice sya dahil sinasapak nya ang mga ito pero sa huli na sususpended ang mga nangbubuy sakin kaya nga laking pasasalamat ko sakanya.----------- Nagising ako sa di ko kilalang kwarto kaya sisigaw na sana ako pero nakita ko si ate sa tabi ko sabi ni ate ayus lang daw ang lahat kaya wag daw akong matakot, bigla naalala ko ang nangyari saamin. "ate sorry" pagsisimula ko mukhang nagets naman nya agad iyon "Maiden ako dapat ang magsorry sayo kasi dahil sakin muntik kapang napahamak" sabi nya "ate" tawag ko "oh bakit bunso" tanong nya "ate... sorry dahil sakin napagalitan ka nanaman" sabi ko "di ayus lang yun kasalanan ko din naman eh..."sabi nya sabay ngiti sakin "ayy!!! ate di ba aalis tayo mamaya?" biglaang tanong ko "hmm.. di na tayo tuloy ehh... dahil na aksidente tayo diba.. three months na kasi ung lumipas" sabi nya na ikinagulat ko "ano ate!! three months na ang lumipas!! ibig sabihin three months na akong tulog" sabi ko "oo three months ka na coma kaya ayun iyak ng iyak si mama at si papa" pagpapaliwanag nya "buti nga maayos kana at gising kana" dagdag pa nya "salamat at di ka napahamak ate" sabi ko "I love you ate" sabi ko sabay ngiti "I love you too bunso" sabi nya sabay ngiti sakin at yakap sakin. biglang dumating sila mama at papa di ko alam bakit sila umiiyak "mama papa" tawag ko "bkt bunso?" tanong ni papa na pilit pinatatahan si mama "bkt po kayo umiiyak ehh... gising na po ako at magaling na si ate" sabi ko "ha-ha? wa-wala ma-masaya lang kami ni papa mo ka-kasi gi-gising kana " pahikbi hikbi na sabi ni mama " ahh okey po masaya din po ako dahil walang napahamak samin ni ate at magaling na sya" sabi ko tumango lang si papa at mama------- limang taon na ang lumipas at nakalimutan ko na ung nangyari saamin ni ate pero minsan nakikita ko si mama na umiiyak kaya isang araw na isipan kong magtanong habang kumakain "ma" tawag ko "bkt bunso?" tanong nya " ma bkt pagminsan nakikita kitang malungkot at umiiyak??" tanong ko "ahhh wala" sagot nya tumingin ako kay ate para manghingi ng tanong pero ikinibit baliat nya lang iyon "ma aalis na po kami ni ate!" sigaw ko habang palabas ng pinto "oo sige bunso!" sabi nya------------ kring... nagring na ang bell hudyat para uwian na pero ayaw ko pang umalis habggang sa umlis na ung mga bully, na pasimangot ako ng bigla silang pumasok sa classroom namin "hay nandyan nanaman sila" bulong ko sasarili ko at nagmamadali akong iniligpit ung gamit ko pero huli na abg lahat nasa harapan ko na sila at na kapalibot sakin kinuha nila gamit ko at kinalat nila ito sinibukan kong lumaban pero wala akong nagawa "ano! lumalaban kana!?" sigawa nung babaeng payat "ano ba!! wala akong ginagawa sa inyo ahh!" sigaw ko kailangan kong ipagtanggol ang sarili ko kaya itinulak ko siya para makaalis pero bago ako makaalis ehh nahablot nya ang buhok ko buti nalang dumating si ate para ipagtanggol ako iyak ako ng iyak sa kwarto at tinatahan ako ni ate for the first time di sya na paoffice kahit sinapak nya ang mga ito"tama na bunso shhhh..." pagtatahan ni ate sakin "eh... ka-kasi sila a-ate wa-wala namam a-akong giginagawa saka nila' sabi ko ng pahikbi hikbi "shhhhh..... tahan na ayos lang yan nadito ako ipagtatanggol kita saka nila" sabi ni ate "bunso gusto mo bang magbonding tayo" tanong nya "ha? o sige ate!" exited kong sabi sakanya---------- na sa gazeboo na kami at naguusap "bunso" tawag nya sakin" hmm bkt ate? tanong ko "bunso" tawag nyang muli sakin pero lumunglot ang expression ni ate "bunso pagdi mo na ako nakita ibig sabihin umalis na ako " ha? ano! saan ka pupunta?" pagpuputol ko "aalis na kasi ako anytime kaya heto ako nagpapaalam sayo' sabi nya habang umiiyak na paiyak na rin ako "saan ka ba kasi pupunta ate di ba sabi mo hindi mo ako iiwan?" umiiyak na tanonf ko kay ate "oo nga di naman ako aalis kasi nandyan lagi ako sa puso at isipan mo saka dadalawdalawin naman kita, pagdimo na ako nakita subukan mong mag tanong kay mama o papa" sabi nya habang umiiyak "ate paano pag may nagbully sakin wala ng magtatanggol at sasapak sa kanila sa ka tuturuan mo pa ako magbike di ba?" sabi ko "ikaw talaga nakuha mo pang magpatawa" sabi ni ate na tumatawa at the same time umiiyak "saan ka ba kasi talaga pupunta?" tanong ko "kung saan kaya tayo paghiwalayin habang buhay" sabi nya sa tonong seryoso at makabuluhan."o sige na tuturuan nakitang magbike pero dapat pag umalis na ako marunong kana magbike" sabi nya sabay punas saluha na umaagos sa pisngi ko. "halika na tuturuan nakita" sabi nya "ganto yan"sabi niya hindi ako nakikinig kay ate dahil kung totoo man na aalis sya edi tititigan ko nalang sya "oh.. bkt pano ka matututo eh di kanaman nakikinig" sabi nya habang nakangiti bigla naiiyak nanaman ako " ohhh iiyak ka na naman shhhh... tama na" sabi nya sakin ngumiti lang ako sakanya at nagpokus sa pagbike inisip ko ang mga happy moments at happy thoughts namin ni ate ang ganda talaga ni ate, mahal na mahal ko sya kaya bago ako pumadyak nilingon ko muna sya at sinabi ang gusto kong sabihin sakanya "I love you ate!" sabi ko "I love you too bunso" sabi nya sabay ngiti sakin pumadyak ako ng tuloy tuloy at binalase ang bike hanggang sa di ba ako natumba at natutu na ako "ate!!" sigaw ko "ate marunong na akong magbike!"sigaw kong muli kaso walang sumasagot naisip ko na baka malayo lang ako sakanya kaya di nya ako naririnig pero bumuhos agad ung luha ko sapagkat di ko na nakita si ate hinanap ko sya sa kwarto niya pero wala sya doon hinanap ko sya sa kusina sa garden at sa swimming pool pero wala parin ang ate ko maski anino nya last chance ko nalang isa nalang ang di ko pa napupuntahan ito ang paboritong tambayan nin ni ate ito ay ang gazeboo at sana nadoon sya pero laking bigo ko ng di ko sya nakita doon umiyak ako ng umiyak may nakita akong isan sulat at binasa ko ito "I LOVE YOU BUNSO WAG MO AKONG KAKALIMUTAN KAHIT KAILAN" umiyak ako dahil alam kong galin oto lay ate dahil ito ang penmanship nya capslock lahat pero nagtaka ako sa date nanakalagay dito "Apirl 8, 2010" tanda ko ito, ito ung araw na naaksidente kami bago umalis bat ngayon ko lang nakita ang tagal kong pumupunta dito ahh, nagpunta ako kay mama at papa para mag tanong pero di pa rin ako tumitigil sa pag iyak " ma na-na saan po si a-ate? sa-saan po sya pumunta sa-sabi nya aalis daw po sya pag di ko da-daw sya nakita magtanong lang daw po ako sa inyo" pahikbihikbi kong tanong kay mama at papa para akong binuhusan ng malamig na tubig at nayanig ako ng marinig ko ang sinabi ni mama sakin six, six words can shake may world "SHE PASS AWAY FIVE YEARS AGO".
